Een stil, verdrietig of boos kind – Wat is er aan de hand?

Een enorme woede aanval, huilbui of juist een stil kind. Je merkt aan je kind dat er iets aan de hand is, maar je kind kan niet vertellen wat. Dat kan als ouder nogal frustrerend zijn. 
Je kind mag verdrietig zijn, stil of boos, maar hoe gaat hij of zij er dan mee om? En jijzelf?

Jonge kinderen weten vaak niet welke emoties er allemaal zijn…

In mijn kindercoachpraktijk merk ik dat jonge kinderen het lastig vinden om eigen emoties te benoemen. Ze weten dan zelf niet waarom ze boos, verdrietig of stil zijn en welke emoties er allemaal bestaan. Hoe fijn is het als je kind begrijpt wat zijn of haar emotie is en zelf kan verwoorden wat er aan de hand is en ook nog eens mee om weet te gaan. Dit kan veel verschil maken.

Een stil, verdrietig of boos kind – een kindercoach kan helpen

Spelenderwijs kan een kindercoach jonge kinderen leren ontdekken welke emoties er zijn. De methode met de kleurenmonsters werkt daarbij erg goed. Iedere knuffel staat voor een emotie; boos, blij, bang, verdrietig, kalm. Ik licht toe dat ieder kind deze emoties in zich heeft, en vooral ook, dat ze er mogen zijn! Ik leer ze hun eigen emoties te herkennen, te benoemen en er over te praten.

Een boos kind als voorbeeld

Neem bijvoorbeeld een boos kind met woede aanvallen. Als kindercoach kijk je samen met het kind wat er achter de boosheid schuilt. Onbewust kan een kind het gevoel hebben teveel gehoorzaam te moeten zijn aan zijn of haar ouders; dat er geen ruimte is voor eigen mening en eigen behoeftes. En dat dit ongemerkt gaat frustreren en het door onmacht z’n weg zoekt naar woede aanvallen. Eigenlijk roept je kind: “Ik ben er ook nog!” Hoe bevrijdend kan het dan zijn voor het kind als ook zijn of haar behoeftes besproken mogen worden.

Communicatie ouder met kind vaak sleutel tot succes

Ervaring leert dat vaak al kleine veranderingen in de communicatie tussen ouder en kind tot verbetering kan leiden. Na het intakegesprek begin ik met drie coachsessies met het kind om vervolgens een gesprek met de ouders te doen. Hiermee wordt een basis gelegd om vervolgens in ongeveer eenzelfde cyclus (3 gesprekken met kind, 1 gesprek met ouders) gericht aan de oplossing te werken. Dat vanuit mijn ankerpunten ‘houvast en vertrouwen voor een blij een gelukkig kind’.